"Ben sussam sen duysan artık, bağıramam."

 

Evet, bir kadeh kaldırıyorum, verilmiş sözler ve beklentilere! Lanet olsun, insan kendine değer verdikçe, yüzdeki kırışıklıklar arttıkça tarih oluyor! Bir yazı yazıyorum, kendime yaptığım saygısızlıktan daha ağır! Sevgili okuyucu bunu tek kişiye adadığımı sanacak... Aşağılık biri tek kişiye bağlanabilir mi! Sevgilim, kalbim bir kafileye döndü, herkeste mi aynı kişi aranır! Ama merak etme, beni bilirsin, vazgeçmem. Aşk, aşk dedim; nedir bilir miyim ki! Savaşmak, barışmak, sevişmek... Bundan ibaret miydi her şey? Galiba o benim küçük bir imtiyazım. Ama ne yapayım sevgilim, kendimi alamam ki. Ama söz veriyorum sevgilim, olmayan ve olmayacak kişi, denizlerim bir gün çarşaf gibi olacak. Sadece o gün ne zaman bilmiyorum, o güne dek yüreğim beni yine kadehe götürüyor; o eşsiz, billur şişeye. Gülümser bana, işlvelidir! İnce beli yoktur; kısadır, tıknazdır ve seni eskitir ama anlar her şeyi! Kırık şarap bardağıma da çok yakışır!