Sebep Sormaya Cürretin Kalmaz

Yaşananlar tıpkı hiç kalbimin sessiz daveti değilmişçesine geçip gitti. Dur dememe ramak kalmışken.

Dokunmadım bu kez, her şeyi kendine mahrem kıldım, her şeyi kendime memnu kıldım. Kal demedim, gideni tutacak hak kimdedir? Gideni gönderecek hakkı kendimde görmemin rezilliğinin ateşten gömleğini giydim. Bilirim; sıcak tuttuğu kadar yaktığını, lâkin insan ruhunun özünü silebilir mi ahali! Tenimdeki yanıklara ve onun sıcaklığına rağmen üşüyorum sevgili. Bu sorumluluk yakması yetmiyor, resmen çelikten bir zırh gibi bu gömlek, doyamadım giymeye. 

"Geçen günlerin hepsi
Tek bi' güzel gün gibi
Yazık diyip temizler
Tozlu bezle geçmişi."

Kahırlı Merdiven, Adamlar

Şair; "gitme, kal" diyor, ben seni defediyorum. Gideceğin yolu bile yapmış zihnim, benliğim karar vermeden önce... Kararın verilmişi, verilecekten ağır. Ruhu aşağı bu ağırlıklar çeker, ruhum neden kambur sanırsın? Yorulmuşum anlatmaktan, "bende kaybolman için sokaklarımda bir şey araman gerekir." anlatamamaktan. Temin ederim, seni defetmek beni hazır edecek tek şey. Buseler olmadan koy beni yoluna, acizliğimden bitap düşeyim. Muhtacım sevgiye hasret olmaya. Çelikten irademi eğitmeye muhtacım, sana yenilmemeye muhtacım. Derdimi de, aşkımı da kendime vermeliyim; derdimin de aşkımın da kaynağını sevmek için...

Beni inandırmaya çabanızdan vazgeçiremedim. Aşkın aşktan başka kanıtı yok, bana neyi göstermek istiyorsunuz? 

"Ayrılık olur deyi gözden öpmek iyi değilmiş."

Yokuşa Akan Sular, Mustafa Kutlu